SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA
Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych).
Spowiedź św. w naszej Parafii jest sprawowana 15 minut przed każdą Mszą św. w dni powszednie, a w niedziele i święta podczas każdej mszy św. oraz w wyznaczonym czasie podczas rekolekcji.
Warunki dobrej spowiedzi:
- Rachunek sumienia – przypomnienie sobie wszystkich grzechów i zaniedbań od ostatniej, dobrze odprawionej spowiedzi zakończonej rozgrzeszeniem.
- Żal za grzechy – obejmuje wszystkie grzechy (bez żalu nie ma możliwości przyjęcia przez penitenta rozgrzeszenia).
- Postanowienie poprawy – postanowienie unikania wszystkich grzechów, zwłaszcza ciężkich oraz sposobności do grzechu. Postanowienie to dotyczy także naprawy wyrządzonego zła.
- Szczera spowiedź – wyznanie przed kapłanem wszystkich zapamiętanych od ostatniej spowiedzi grzechów (Zatajenie grzechu powoduje nieważność spowiedzi).
- Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim – wypełnienie zadanej przez kapłana pokuty i naprawienie szkód wyrządzonych przez grzech.
POMOC W RACHUNKU SUMIENIA
- Rachunek sumienia jest jednym z najskuteczniejszych z ludzkich środków uświęcenia i swoistego rodzaju sposobem modlitwy. Ten, kto praktykuje go z przekonania już wkroczył na właściwą drogę realizowania świętości. Ponieważ w każdym rachunku sumienia rodzi się pytanie: W jaki sposób i którą drogą mogę dojść do świętości.
- Rachunek sumienia nie jest tylko bilansem grzechów, lecz jego zadaniem jest określenie stanu duchowego człowieka. Dlatego przystępując do rachunku sumienia należy przypomnieć sobie swoje grzechy oraz nazwać i określić swoje zalety.
- Katalogi pytań o grzechy zawarte w różnych “książeczkach do nabożeństwa” są preludium do poprawnego rachunku sumienia. W pracy nad rozwojem duchowym nie można poprzestać na stwierdzeniu faktu grzechu i jego opisie, lecz należy poszukać jego przyczyny.
- Nie bez znaczenia są okoliczności grzechu i okoliczności czynów dobrych. Opis ich połączony z refleksją pozwoli określić drogę rozwoju, którą należy ustalić i uzgodnić ze swoim spowiednikiem.
- W walce z grzechem pomocnym jest powtarzanie takich czynów dobrych, które są odwrotnością grzechu.
- Nie dobrą praktyka jest spisywanie swoich grzechów na kartce i recytowanie ich przed spowiednikiem. Jeśli nie możemy spamiętać swoich grzechów, to rozsądniejsze jest usystematyzowanie swoich grzechów w grupy grzechowe, aby jako takie przedstawić je spowiednikowi. np.: Można zrobić Rachunek Sumienia w oparciu o Dekalog oraz grzechy główne.
- W trosce o swoją drogę do nieba i postęp w apostolskiej działalności dobrze jest odpowiedzieć sobie na następujące pytania:
- Kiedy ostatnio penetrowałem swoje sumienie?
- Czego dotyczyło moje ostatnie postanowienie poprawy?
- Z jakim skutkiem realizowałem postanowienia poprawy ?
- Jakie owoce duchowe zebrałem w ostatnim czasie?
- Jaka jest moja największa zaleta?
- Co robię, aby ja rozwijać?
- Jakie dziedziny mojego życia pragnę poprawić?
- Jakie owoce duchowe pragnąłbym zebrać?
- Jakie wymagania stawiałem sobie i innym?
- Czym jest dla mnie modlitwa?
- Co robię, aby poznawać lepiej Chrystusa?
- Jak często czytam Biblię?
- Jakie sprawy są dla mnie ważne?
- Jakim kryterium dobieram sobie przyjaciół?
- Jak się zachowuję, gdy jestem z czegoś niezadowolony?
- Jak staram się pokonać depresję?
- Jaka jest moja największa wada?
- Jaka wada sprawia mi najwięcej trudności w kontaktach międzyludzkich?
- Jaka wada pojawia się najczęściej?
- Co robię pozytywnego, aby przezwyciężyć wadę?
- Jak posługiwałem się wolną wolą?
- Jak korzystałem z sakramentu bierzmowania?
- Co zmienia w moim postępowaniu uczestnictwo w Eucharystii?
- Jakie daję świadectwo mojej wiary?