W 1342 roku dla Głównego Miasta Gdańska wielki mistrz krzyżacki Ludolf König wydał przywilej lokacyjny, w którym wyznaczono teren pod budowę kościoła Mariackiego oraz plebanii.
Działka, na której jest zlokalizowania plebania znajduje się pomiędzy ulicami: Plebanią, św. Ducha, Podkramarską i Mariacką. Domy wraz Kaplicą Królewską otaczają czworoboczny dziedziniec, z którego można zobaczyć m.in. pięcioboczny wykusz i drewniane galerie.
Pierwszym znanym Proboszczem Bazyliki był Konrad (1344 r.), a domy, w których zamieszkał prawdopodobnie były jak inne w mieście o konstrukcji szkieletowej. Pierwszy murowany dom został wybudowany przy dzisiejszej ulicy Plebania 7 (w sąsiedztwie Ław Mięsnych). Pierwotnie była to dwu kondygnacyjna (obecnie trójkondygnacyjna) kamienica o trójdzielnym schodkowym szczycie, który zwieńczono blankowaniem oraz ozdobiono profilami i maswerkową dekoracją. Obok znajduje się kolejna trójosiowa i dwukondygnacyjna kamienica skierowana szczytem do ulicy Plebania, a boczną elewacją szkieletową w kierunku ulicy Podkramarskiej. Fasada ozdobiona jest blendami (płytkimi i wysokimi) zwieńczonymi, podwójnymi bliźniaczymi łukami. Tą samą dekoracją charakteryzuje się wzniesiony obok i łączący obie kamienice tzw. Dom Ferbera. Obie fasady powstały w czasie prac budowlanych w okresie, gdy Proboszczem kościoła Mariackiego był Maurycy Ferber (1516-1523). Portal nad wejściem w części środkowej ozdobiono kamiennym herbem rodziny Ferberów z datą 1518, który umieszczono tam w czasie remontów w 1715 roku. Wówczas przebudowano dom od ulicy Podkramarskiej. Pomieszczenia przekształcono na mieszkania przeznaczone do wynajmu.
W tym czasie wybudowano wykusz i galerie widoczne od strony dziedzińca.
W 2. połowie XVI wieku, po przejęciu kościoła mariackiego przez protestantów plebania nadal była zamieszkiwana przez proboszczów katolickich. Od 1589 roku zamieszkiwali w niej Jezuici. Pomieszczenia wyremontowano i urządzono wewnątrz kaplicę św. Andrzeja Apostoła. Prawie 100 lat później rozpoczęto budowę Kaplicy Królewskiej, którą zakończono 1863 roku.
Po śmierci proboszcza Rosołkiewicza w 1855 roku obowiązek utrzymania trzech budynków należał do parafii protestanckiej kościoła NMP. Do II wojny światowej nie wprowadzono żadnych znaczących zmian. Niestety w wyniku działań wojennych budynek przy ul. Podkramarskiej 5 został całkowicie zniszczony, częściowo zachowały się fasady domów nr 7 i 8 przy ulicy Plebania oraz fragmenty murów obwodowych. Odbudowę rozpoczęto kilka lat później według projektu z 1956 roku.
