Fotorelacje z pielgrzymek

- Pielgrzymka piesza do bł. Doroty z Montowów.
  2017-06-16odbyte / Pielgrzymki / WydarzeniaDnia 16 czerwca mszą św. o godz. 6.30 rozpoczęła się dwudniowa piesza pielgrzymka z naszej Bazyliki do Montowów skąd pochodziła bł. Dorota, nasza parafianka mieszkająca przy ul Długiej 64. Mszy św. przewodniczył ks. Krzysztof Ławrikajtis, a okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Rafał Sarama. Dorota urodziła się 25 stycznia 1347 r. w Mątowach Wielkich (wówczas Gross-Montau) jako siódme z kolei dziecko. Ochrzczona została 6 lutego. Gorącym pragnieniem Doroty było życie zakonne. Nie miała jednak szczęścia spełnić tego pragnienia. Miała zaledwie 16 lat, kiedy rodzice wydali ją za starszego od niej o prawie 20 lat płatnerza gdańskiego, Adalberta (Wojciecha). Po trudnym małżeństwie, jako wdowa , mogła oddać się na wyłączną służbę Bożą. Zamieszkała w Kwidzynie w ciasnej komórce u pobożnej niewiasty, Katarzyny Mulner, by korzystać z kierownictwa duchowego Jana z Kwidzyna (Johanna von Marienwerder). On też poparł u biskupa pomezańskiego (kwidzyńskiego) prośbę Doroty o pozwolenie na całkowite odcięcie się od świata przez zamurowanie w celi przy tamtejszym kościele katedralnym. Po półrocznej próbie Dorota otrzymała zezwolenie. 2 maja 1393 r. uroczyście wprowadzono ją do celi wymurowanej w kościele od strony prezbiterium katedry. Przez zakratowane okienko od strony kościoła przynoszono jej Komunię świętą i dawano pokarm. Do okienka jej celki od strony cmentarza przychodzić zaczęli mieszczanie w różnych swoich sprawach z prośbą o modlitwę i o poradę. Przez trzecie okno widziała niebo. W celi tej przebywała 14 miesięcy. W tym czasie otworzyły się jej stygmaty, do tej pory tylko bolesne, ale niewidoczne. Wyczerpana niezwykłą pokutą, zmarła 25 czerwca 1394 r. Tej niezwykłej niewieście zaczęto natychmiast po śmierci oddawać cześć jako osobie świętej. Pochowano ją w podziemiach katedry przy udziale biskupa, kapituły, wielkiej liczby kapłanów i jeszcze większej liczby wiernych. Sława jej objęła całe terytorium krzyżackie i przeszła do Polski, Niemiec i do Czech. Ponieważ liczba pielgrzymek zwiększała się z każdym dniem, biskup nakazał wybudować dla błogosławionej osobną kryptę, gdzie umieszczono jej relikwie i gdzie wystawiono jej ołtarz. Działy się także przy jej grobie liczne uzdrowienia i nawrócenia. Z polecenia biskupa Kwidzyna i wielkiego mistrza krzyżackiego, spowiednik i kierownik duchowy Doroty, Jan z Kwidzyna (wybitny teolog, dziekan kapituły), napisał jej żywot w języku łacińskim i niemieckim. Do dnia dzisiejszego zachowało się w odpisach kilka jego egzemplarzy. Tekst niemiecki ukazał się drukiem w Malborku w roku 1492 jako pierwszy druk pomorski. Tenże Jan z Kwidzyna spisał również objawienia, jakie miała jego penitentka i jej wyznania pod tytułem Septylium, czyli siedem łask szczególnych, jakie od Boga otrzymała. Na podstawie tych dzieł, jak też na prośbę wielkiego mistrza i biskupów pruskich papież Bonifacy IX w roku 1404 polecił przeprowadzić proces kanoniczny biskupom chełmińskiemu i warmińskiemu oraz opatowi oliwskiemu. Dorota z Mątowów to jedyna w polskiej hagiografii osoba, która wybrała formę życia rekluzy. Bardzo wcześnie zaczęła przeżywać stany mistyki w jej najwyższych formach: widzeń, poufałej rozmowy z Chrystusem, otrzymywanych nadprzyrodzonych nakazów, stanów ekstazy itp. Wyróżniała się nabożeństwem do męki Pańskiej. Jest również jedyną w polskiej hagiografii stygmatyczką, chociaż odbicia ran Chrystusa były u niej ukryte. Doznawała na miejscach tych ran niezmiernych cierpień. Jest rzeczą znamienną i nader rzadko spotykaną nawet wśród świętych, że wizje bł. Doroty pokrywały się ze świętami liturgicznymi i były z nimi silnie powiązane. Do czcicieli Doroty […]...
- Zakończenie Białego Tygodnia – Pielgrzymka do Swarzewa.
  2017-05-20odbyte / Pielgrzymki / WydarzeniaW sobotę, 20 maja 2017, na zakończenie Białego Tygodnia dzieci udały się wraz z rodzicami i ks. Piotrem na pielgrzymkę do Sanktuarium MB Królowej Polskiego Morza w Swarzewie. Byliśmy przy studzience, gdzie odmówiliśmy majową litanię do Matki Bożej, a potem w Sanktuarium uczestniczyliśmy we mszy św. Przywitał nas kustosz sanktuarium ks. prałat Stanisław Majkowski, który opowiedział dzieciom historię sanktuarium. Po Eucharystii udaliśmy się do Wejherowa, aby w ogrodzie parafii św. Leona rozpalić ognisko i usmażyć kiełbaski. Po skonsumowanym obiedzie rozpoczęły się gry i zabawy. Niektórzy grali w sznurek, rekordzistka Zosia skoczyła aż 29 razy. Był też mecz w piłkę nożną: tatusiowie – dzieci. W drużynie tatusiów grało 4 zawodników, ale nie liczyliśmy ilości zawodników na boisku, ale zwracaliśmy uwagę, na zrównoważenie sumy masy zawodniczej drużyn. Mecz zakończył się wynikiem 2:2 ze wskazaniem na drużynę tatusiów, od której drużyna dzieci powinna uczyć się współpracy. Bardzo dziękujemy rodzicom i dzieciom za przykład modlitwy w Białym Tygodniu oraz za piękną zabawę przy ognisku. ...