#: locale=pl ## Tour ### Description ### Title tour.name = Bazylika Mariacka - Wirtualna wycieczka ## Skin ### Button Button_0E6B75A1_4E95_824E_41B0_034179BAC805.label = Płyta nagrobna burmistrzów Button_287F439C_4F9B_8676_41B6_87ACB3D280EF.label = Kontakt Button_95F0A0E0_C988_DC2B_41E5_4487804A3DB6.label = Informacje Button_95F5B0F8_C988_DC1C_41D4_8D07E70FB42F.label = Panoramy Button_95F5D0F9_C988_DC1C_41DC_7DFA93ED2E50.label = Lokalizacja Button_95F610FA_C988_DC1C_41DB_E96F84E05516.label = Hotspoty Button_9BB6B026_CD38_C1F3_41D1_2260C3979337.label = Modele 3D Button_AA41F1FB_EB89_5729_41ED_361DBB40A08C.label = Płyta nagrobna Heinów i Conradiego Button_C0183D23_EBF9_2CD9_41E8_C8F3B94E8248.label = Tablica Jałmużnicza Button_C5F7B90A_EBF9_54E8_41DB_28C1C4294033.label = Epitafium Ferbera Button_C614C573_EBFB_5F39_41E4_EDD1CBFBBE66.label = Ołtarz św. Barbary Button_C6922064_EB87_355F_41D2_CECEF3340376.label = Tablica X Przykazań Button_C69E6203_EBFF_74D9_41DB_1B54A65E440E.label = Kopia obrazu "Sąd Ostateczny" Button_C7F95E03_EBFB_2CD9_41EC_F560291650B0.label = Epitafium Blemke Button_C8046DDC_EB89_6F6F_41B0_5148838D8B86.label = Ołtarz Główny 3 Button_C8F058F3_EB87_5539_4196_44803AC342D0.label = Ołtarz Trójcy Św. Bractwa św. Jerzego Button_C913D175_EB8B_5739_41E8_95F36A1C455C.label = Ołtarz Główny 2 Button_CAB57A5C_EB89_D56F_41ED_0FF10278382F.label = Ołtarz św. Doroty Button_CAD776C0_EB89_DD57_41EB_95295261F534.label = Ołtarz Główny 1 Button_CAE77860_EB89_5557_41D8_20FEE5BA6AD4.label = Zegar Astronomiczny Button_D04C2F03_EB98_ECD9_41E0_8F8D8249B0EA.label = Epitafium Michała Loitza Button_D11613EC_EB9B_5B2F_41DE_76DE1971CA00.label = Epitafium Rodziny Gultensternów Button_D26F3248_EB8B_D557_41D2_B139575F9760.label = Grupa Ukrzyżowania Button_D2A00C53_EB99_ED79_41E1_17A1E2AB7E7D.label = Nagrobek Bahrów Button_D3B0AF2C_EB89_EB2F_41DA_8542BB23BE5B.label = Malowidła ścienne Button_DCE1FECB_EB88_ED69_41C2_002C07A1E93E.label = Ołtarz św. Jakuba Button_DD24196C_EB88_D72F_41B2_3DCB042B8F45.label = Ołtarz Bractwa Kapłańskiego Button_DDB20EAE_EB8F_2D2B_41D0_5C583BFA0311.label = Epitafium Brandesów Button_F24DA671_EB87_3D39_41E0_16BECDD54FD6.label = Pieta Button_F24DF671_EB87_3D39_41E3_383FBF19AC99.label = Piękna Madonna Button_F24E6671_EB87_3D39_41E7_85C652A5BC8C.label = Grupa Ukrzyżowania na belce tęczowej Button_F28F021B_EB87_34E9_41DD_B352A8ECFF89.label = Grupa św. Jerzego ### Multiline Text HTMLText_2884C4A3_4F94_8252_41CF_4D3F1A830B49.html =

Kontakt

HTMLText_48765F64_5291_D37D_4163_A510F65F60EE.html =

+48 58 301 39 82

+48 512 853 746

HTMLText_49B08C5A_5290_3555_41D3_E8F65B4EE08B.html =

sekretariat@bazylikamariacka.gdansk.pl

HTMLText_4BF81EF6_57CB_F0D1_41BC_1A0560AF092F.html =

wirtualna wycieczka

HTMLText_8836EA03_BF52_C048_41C7_B3F7A51AFAE2.html =

Epitafium Brandesów

(po 1585 r.)

HTMLText_8836EA03_BF52_C048_41C7_B3F7A51AFAE2_mobile.html =

Epitafium Brandesów

HTMLText_88371A03_BF52_C048_41CF_88E9ACE551EB_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

Proin sit amet pharetra magna. Donec varius eu nisi at facilisis. Vivamus nibh magna, fermentum ac nibh sit amet, euismod efficitur sem. Fusce blandit, purus sed gravida vulputate, justo quam laoreet quam, et dictum mauris arcu vitae justo.

Vivamus euismod condimentum ligula quis feugiat. Cras imperdiet tortor mi, a posuere velit tempus et. Maecenas et scelerisque turpis. Quisque in gravida leo, sed dapibus nibh. Ut at consequat turpis. Curabitur et tempor ex, aliquet interdum quam. Aliquam erat volutpat.

HTMLText_8837FA04_BF52_C048_41D6_C854F8245547.html =

Wilhelm van den Block, piaskowiec gotlandzki, alabaster, marmur, malowidło al secco na tynku wapiennym, wym.: 505 x 274 cm.

Epitafium upamiętnia burmistrza Jana Brandesa i jego drugą żonę Dorotę (z domu Schöper). Jan urodził się 29 stycznia 1504 roku. Jego rodzicami byli Dethard Brandes i Dorota Zimmermann. Jan zajmował wiele stanowisk. Sprawował urząd rajcy Głównego Miasta, sędziego, burmistrza oraz pięciokrotnie burgrabiego królewskiego. Był luteraninem, później skłaniał się ku kalwinizmowi. W 1567 roku król Zygmunt August nadał mu przywilej udzielania komunii pod dwiema postaciami. Miał dwie żony. Z pierwszą, Jadwigą Proiten mieli 11 dzieci. Po jej śmierci poślubił Dorotę, z którą mieli 4 dzieci. Dorota ze swoich dwóch wcześniejszych małżeństw miała jeszcze 4 synów. Mieszkali przy Długim Targu 39. Jan zmarł w wieku 74 lat.

Głównym elementem epitafium jest tablica inskrypcyjna, w której zawarto biografię Jana Brandesa. Po bokach tablicy znajdują się dwie rzeźby - alegorie Wiary (Fides) z lewej strony i Nadziei (Spes) z prawej. Nad gzymsem uwiecznione zostały popiersia Jana i Doroty Brandesów. Towarzyszą im trzy figury alegoryczne: Praca (Labor) z prawej, Nieśmiertelność (Immortalitas) po środku, Spoczynek (Quies) z lewej. Powyżej znajduje się napis „MORS SCEPTRA LIGONIBUS AEQUAT”, co oznacza: „Śmierć zrównuje berła z motykami”. W zwieńczeniu został umieszczony szkielet z klepsydrą i kosą. Po bokach widoczne są również miecz i berło oraz kosa i łopata. Nad nimi znajduje się uskrzydlona czaszka z klepsydrą.

Pod tablicą inskrypcyjną w tondzie widoczny jest herb rodziny Brandes. Jest to uzbrojona ręka z mieczem w tarczy i w klejnocie. Nad nim we fryzie znajduje się kolejna inskrypcja, która po przetłumaczeniu brzmi: „Na ziemi jest trud, po śmierci odpoczynek, na wierze opiera się nadzieja, w niebie będzie życie wieczne” („IN TERRIS LABOR EST, REQUIES IN MORTE, FIDE SPES NITITUR, IN COELIS VITA PARENNIS ERIT”).

Obok w posadzce znajduje się płyta nagrobna małżonków. Jest ozdobiona aplikacjami z brązu, m.in. herbem rodziny.

HTMLText_8837FA04_BF52_C048_41D6_C854F8245547_mobile.html =

Mauris aliquet neque quis libero consequat vestibulum. Donec lacinia consequat dolor viverra sagittis. Praesent consequat porttitor risus, eu condimentum nunc. Proin et velit ac sapien luctus efficitur egestas ac augue.

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Integer eget pulvinar urna, et tincidunt sem. Suspendisse imperdiet tincidunt risus id mollis. Vivamus suscipit dui sit amet tortor pellentesque, ac laoreet tortor finibus. Nulla maximus urna id sagittis ultricies. Suspendisse in mi sit amet nisi rutrum sodales non eu elit. Integer cursus, odio nec efficitur fermentum.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_88D90E20_BF5D_C048_41E2_C16BDF6FDC6D.html =

Epitafium Blemke

(1591 r.)

HTMLText_88D90E20_BF5D_C048_41E2_C16BDF6FDC6D_mobile.html =

Epitafium Blemke

HTMLText_88D9EE21_BF5D_C048_41C0_0C0CC07388D2_mobile.html =

HTMLText_88DE3E22_BF5D_C048_41D8_020878B4439D.html =

Wilhelm van den Block, piaskowiec gotlandzki, wym.: ok. 750 cm x 290 cm.

Epitafium zostało wykonane w stylu tzw. „wielkiego porządku” - przez wszystkie kondygnacje przebiegają kolumny, konsole i hermy. W centrum znajduje się płaskorzeźba ze sceną ilustrującą Wizję Ezechiela, czyli zmartwychwstanie ciał w dolinie Jozafata. Po bokach stoją dwie rzeźby uosabiające Sprawiedliwość (z mieczem) i Roztropność (z lusterkiem i wężem).

Zwieńczenie zdobią dwie tablice inskrypcyjne zawierające fragmenty Rz 14,8 i 2 Kor 5,1, tondo z szkieletem leżącym wśród kłosów oraz szkielet z kosą i berłem u stóp, będący symbolem śmierci. Szkielet dawniej spoczywał na wieńcu złożonym z 7 popiersi symbolizujących 7 stanów społecznych. Wieniec zaginął podczas wojny. Pod nim znajduje się napis „MORS AEQUAT CUM PAUPEREREGEM UT SEMINA SICCA VIRESCUNT SIC CORPORA NOSTRA RESURGENT”, który po przetłumaczeniu brzmi: „Śmierć zrównuje króla z biedakiem. Jak wyschnięte nasiona rozwijają się, tak nasze ciała zmartwychwstaną”.

W dolnej części znajdują się tablice inskrypcyjne z treścią odwołującą się do wizji Ezechiela oraz zawierającą życiorys Edwarda Blemke. Urodził się on w 1536 roku. Był synem Jana i Barbary Sparenberg oraz mężem Zofii von Barthen. Mieli 13 dzieci. Jedna z ich córek, Anna była żoną Bartłomieja Schachmanna. W latach 1581-1593 Edward pełnił funkcję ławnika Głównego Miasta, z której zrezygnował na krótko przed śmiercią.

HTMLText_88DE3E22_BF5D_C048_41D8_020878B4439D_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_88F406D6_BF4F_C1C8_4194_8C5205719701_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_88F4205D_BF52_C0F8_41E6_5D3000BA88F3.html =

Czarny marmur, piaskowiec gotlandzki, alabaster, wym.: 570 x 380 cm.

Ród Ferberów był jednym z najbardziej wpływowych i bogatych w Gdańsku. Głównym elementem epitafium jest owalna tablica z inskrypcją w języku łacińskim, która sławi ród Ferberów. Tablicę otacza dębowy wieniec (symbol nieśmiertelności). Zdobią ją również przedmioty symbolizujące warstwy społeczne epoki oraz ptaki siedzące na księgach: kogut i sowa, które nawiązują do znajdujących się nad gzymsem lampki oliwnej i klepsydry – wyrażających przemijanie. Na dole znajdują się herby rodziny Ferber (trzy głowy dzika) oraz rodziny von Dumsdorff (pochodziła z niej żona burmistrza Konstantyna). Nad gzymsem po środku został wyrzeźbiony spadający chłopiec, jest to nawiązanie do historii z dzieciństwa Konstantyna, który cudem przeżył upadek z okna. Po bokach chłopca znajdują się chmury i trąby opatrzone banderolami z napisami, które po przetłumaczeniu brzmią „Przyjdźcie na sąd, zmarli, powstańcie!”. Wyżej znajdują się dwie gałęzie oliwne oznaczające zwycięstwo oraz zamknięta korona (korona żywota), która jest nagrodą, dla tych, którzy dostąpili zbawienia, zapowiedziana w apokalipsie (Ap. 2, 10). Dolną część wieńca zdobi czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. Z jej oczodołów wije się wąż z jabłkiem w pysku – symbolizujące śmierć i grzech pierworodny. Kłosy zboża wystające zza czaszki symbolizują zmartwychwstanie.

HTMLText_88F4205D_BF52_C0F8_41E6_5D3000BA88F3_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_88F4405C_BF52_C0F8_41E6_DB05FB299A59_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_88F5005B_BF52_C0F8_41E7_BE5A882C9E9E.html =

Epitafium Konstantyna Ferbera (po 1656 r.)

HTMLText_88F5005B_BF52_C0F8_41E7_BE5A882C9E9E_mobile.html =

Epitafium Ferbera

HTMLText_88F546D4_BF4F_C1C8_41E4_F739A4D51189_mobile.html =

Płyta nagrobna burmistrzów_01

HTMLText_88F5D6D5_BF4F_C1C8_41E1_8DCBAF487126_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_890C924C_CD7B_41B7_41AF_4E93DF663C39.html =

Bazylika Mariacka

HTMLText_8A3110EA_BF56_C1D8_41E5_1DD3E2449758_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_8A3170EB_BF56_C1D8_41E6_E32796D34D25.html =

Warsztat gdański, drewno dębowe (kwatery i predella), drewno lipowe (elementy rzeźbiarskie), wym.: 230 x 230cm x 26 cm; predella 61 x 232 x 37 cm.

Św. Barbara żyła w III w., była dziewicą i męczennicą. Według legendy pochodziła z pogańskiej rodziny z Heliopolis i pobierała nauki w Nikomedii, gdzie została chrześcijanką. Nie zaakceptował tego jej ojciec, bogaty kupiec Dioskur. Barbara nie chciała wyrzec się wiary, za co ojciec uwięził ją w wieży. Następnie zaprowadził ją przed sąd, gdzie skazano ją na tortury i ostatecznie na śmierć przez ścięcie mieczem. Wydarzyło się to około 305 r. Jest patronką górników, hutników, rybaków, żołnierzy – szczególnie artylerzystów, marynarzy, kamieniarzy, więźniów, architektów, cieśli, dzwonników, kowali, ludwisarzy, murarzy, szczotkarzy, tkaczy, wytwórców sztucznych ogni, a także archidiecezji katowickiej, Edessy i Kairu. Wspomnienie świętej przypada 4 grudnia. Ołtarz ufundowało bractwo czeladzi szewskiej. Jest wyposażony w skrzydła ruchome i nieruchome. W centrum widoczna jest figura św. Barbary z mieczem w dłoni i wieżą znajdującą się obok. Święta jest koronowana przez dwa anioły. W awersach skrzydeł ruchomych znajdują się rzeźby innych świętych. Po lewej są to: św. Jan Chrzciciel podtrzymujący baranka i św. Jakub Starszy z sakwą, trzymający książkę. Z prawej strony znajdują się św. Jadwiga podtrzymująca model kościoła oraz św. Tomasz z Cantenbury, ubrany w szaty biskupie i infułę. Rewersy skrzydeł ruchomych oraz skrzydła nieruchome zdobią malowidła ilustrujące sceny z życia św. Barbary, oparte na greckiej legendzie Szymona Metafrastesa (X w.). Jest to 8 scen przedstawiających: budowę łaźni, uwięzienie i ucieczkę świętej z wieży, poddawanie św. Barbary karze ognia, św. Barbarę przed wielkorządcą Marcjanem, pohańbienie św. Barbary, ścięcie św. Barbary, ukaranie Dioskurosa oraz pogrzeb św. Barbary. W predelli widoczna jest scena Zwiastowania w otoczeniu czterech świętych. Od lewej namalowano: św. Katarzynę (z książką i mieczem), św. Barbarę (z wieżą i mieczem), archanioła Gabriela, Marię (w białej sukni), św. Dorotę (z koszykiem i kwiatem) oraz św. Małgorzatę (ze smokiem u stóp i otwartą księgą).

HTMLText_8A3170EB_BF56_C1D8_41E6_E32796D34D25_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_8A3620E9_BF56_C1D8_41D5_C47DFA095CD9.html =

Ołtarz św. Barbary

(1480-1500)

HTMLText_8A3620E9_BF56_C1D8_41D5_C47DFA095CD9_mobile.html =

Ołtarz św. Barbary

HTMLText_8B2D1D0A_BF4E_4058_41C1_CEF3DA0F16AE.html =

Płyta nagrobna Jana i Salomona Heinów oraz Karola Fryderyka Conradiego (1632, 1798)

HTMLText_8B2D1D0A_BF4E_4058_41C1_CEF3DA0F16AE_mobile.html =

Płyta nagrobna burmistrzów

HTMLText_8B2E1D0C_BF4E_4058_41D9_94F63E368C7E.html =

Autor nieznany, renesans i klasycyzm, wapień i brąz, wym.: 249 x 148 cm.

Jan Heine urodził się 3 stycznia 1569 roku, zmarł 26 lipca 1625 roku. Był synem Jana i Katarzyny z domu von den Brucken. W 1954 roku ukończył naukę w Gdańskim Gimnazjum Akademickim. Następnie zajął się kupiectwem. Miał dwie żony, Annę z domu Loitz, z którą miał czworo dzieci oraz Apolonię Keckerbart. Jednym z jego potomków był Jan, mąż Elżbiety z domu Cölmer, córki Klemensa oraz siostry rajcy i kamlarza Klemensa i Gabriela Cölmerów, których epitafium znajduje się w Bazylice.

Salomon był stryjem Jana. Urodził się 25 kwietnia 1552 roku, zmarł 16 kwietnia 1605 roku. Jego rodzicami byli kupiec Jan oraz Małgorzata z domu Effert. W 1599 roku został ławnikiem Głównego Miasta, następnie rajcą (1602 r.) i sędzią (1604 r.). Jego żoną była Brygida Rogge, z którą miał dziesięcioro dzieci.

Karol Fryderyk Conradi był dalekim stryjecznym potomkiem Jana i Salomona. Urodził się 25 czerwca 1742 roku. Jego rodzicami byli burmistrz Edward Fryderyk (żyjący w latach 1713-1799) oraz Anna Elżbieta Schwartzwald (żyjąca w latach 1724-1786), córka burmistrza Jana Karola i jedyna dziedziczka rodowego majątku. Edward Fryderyk funkcję burmistrza pełnił w latach 1761-1793, do czasu drugiego rozbioru.

W 1776 roku od cesarza Austrii Józefa II otrzymał tytuł szlachecki. Karol Fryderyk nie sprawował żadnych urzędów oraz nie angażował się w działalność publiczną. Wiadomo, że w 1766 roku wraz z pastorem Janem Rajnoldem Forsterem (pełniącym posługę w majątku rodziny w Mokrym Dworze na Żuławach) odbył podróż do Londynu, Oksfordu i Bath. Po powrocie ze względu na słabe zdrowie czas spędzał w domu.

Od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego otrzymał tytuł podkomorzego. W 1790 roku jego ojciec ożenił się ponownie z Renatą Wilhelminą Gralath. Ze względu na złe stosunki z ojcem i w obawie przed utratą spadku po matce sądził się z nim o prawa majątkowe. Po matce odziedziczył dziewięć majątków ziemskich: Sulmin, Otomin, Rębowo, Jankowo, Borkowo, Głębokie, Mokry Dwór, Wiślina, Dziewięć Włók. Za wygrane w sporze sądowym z ojcem pieniądze kupił jeszcze wsie Bąkowo i Gołębiewo. Posiadał również nieruchomości zlokalizowane w Gdańsku. Od 1787 roku mieszkał przy ul. Mariackiej 14, dwa lata później przy ul. Mariackiej 45, zmarł 12 lipca 1798 roku w innym domu przy ul. Nowe Ogrody 28. Karol nigdy się nie ożenił w związku z tym był ostatnim przedstawicielem rodziny Conradi. W testamencie spisanym w 1794 roku przekazał 200 000 talarów oraz dochód z sześciu domów i sześciu spichlerzy na utworzenie zakładu szkolno-wychowawczego (dzisiejsze Conradinum, czyli Szkoły Okrętowe i Techniczne Conradinum). Instytucja rozpoczęła działalność trzy lata po śmierci jej założyciela (1801 r.) w Jankowie. Swoją siedzibę zmieniła (na Wrzeszcz) w 1900 roku. Karol zapisał także kwotę na utworzenie szkół w majątkach w Mokrym Dworze i Bąkowie.

Pod płytą nagrobną pochowani zostali również inni członkowie obu rodzin, których nazwiska można odnaleźć w Księdze grobów Kościoła Mariackiego znajdującej się w zbiorach Archiwum Państwowego w Gdańsku.

HTMLText_8B2E1D0C_BF4E_4058_41D9_94F63E368C7E_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_8B2E3D0B_BF4E_4058_41E2_BB92CFC7AA52_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_8B58D964_BF4E_40C9_41DD_D465C2560CC3.html =

Michael Döbel Starszy, Elias Noski – inskrypcja, marmur, alabaster, techniki kamieniarskie i rzeźbiarskie, wym.: ok. 430 cm x 340 cm.

To epitafium tablicowe z rozbudowanym obramieniem w kształcie wieńca laurowego, którego dwa końce tworzą sterczynę. Na niej osadzona jest forma spiętrzonych obłoków i siedmioramienna gwiazda – herb rodziny (Guldenstern oznacza złotą gwiazdę). Wieniec otacza pięć postaci – mężczyzna i kobieta zwróceni ku sobie oraz trzy szkielety.

W owalnej tablicy znajduje się inskrypcja w języku łacińskim składająca się z 18 wierszy, której autorem był Joachim Pastorius (1611-1681), uczony i pedagog. Epitafium ufundował Zygmunt Guldenstern żyjący w latach 1598-1666. Według treści inskrypcji poświęcił je pamięci barona Jana Guldensterna (ojca), barona Arwida Steinbocka, hrabiego Gustawa Brahe (wujów) oraz Anny Guldenstern (siostry).

Rodzina Gyllenstierne to rodzina duńska, która przybyła do Szwecji w XV w. Rodzicami Zygmunta byli Jan Guldenstern i Zygfryda Brahe. Ojcem Jana był Nils Göransson, kanclerz i członek rady koronnej królów szwedzkich Gustawa Wazy i jego synów Eryka XIV i Jana III. Jan również był działaczem politycznym, zwolennikiem króla Zygmunta III Wazy, którego interesy reprezentował w Szwecji. Po klęsce pod Stangebro (25.11.1598 r.) król i jego stronnicy przenieśli się do Polski. Wówczas rodzina przekształciła nazwisko na Guldenstern.

Zygmunt był absolwentem Gimnazjum Akademickiego w Toruniu. Studiował w Rostocku, Strasburgu i Lejdzie. Później był dworzaninem Zygmunta III. Szlachectwo polskie otrzymał w 1633 roku podczas sejmu koronacyjnego Władysława IV. Jego żoną została Anna Czema, po której ojcu obieli dobra w okolicach Malborka i starostwo sztumskie. W 1656 roku za wierność królowi Janu Kazimierzowi otrzymał kasztelanię gdańską. Został również członkiem Rady Pruskiej, która odpowiadała za budowę wałów przeciwpowodziowych oraz zajmowała się sprawami gospodarczymi Szkarpawy i Wielkich Żuław.

Kaplicę, nad której wejściem znajduje się epitafium urządził około 1651 roku. Zostali w niej pochowani jego ojciec Jan, sam Zygmunt oraz inni przedstawiciele emigracji szwedzkiej.

HTMLText_8B58D964_BF4E_40C9_41DD_D465C2560CC3_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_8B58F964_BF4E_40C8_41E3_1846CC3E6EB9_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_8B59E963_BF4E_40C8_41BC_9C7CF0A349E4.html =

Epitafium rodziny Guldensternów (1651 r.)

HTMLText_8B59E963_BF4E_40C8_41BC_9C7CF0A349E4_mobile.html =

Epitafium rodziny Gultenstern

HTMLText_8B7A67C6_BF56_4FC8_41BA_6C552A462A6E.html =

Kopia obrazu "Sąd Ostateczny" (XIX w.)

HTMLText_8B7A67C6_BF56_4FC8_41BA_6C552A462A6E_mobile.html =

Sąd Ostateczny

HTMLText_8B7B17D2_BF56_4FC8_41D6_C96AA09FC424.html =

Tempera, olej na desce.

Tryptyk „Sąd Ostateczny” to dzieło artysty niemieckiego pochodzenia Hansa Memlinga. Namalował je w Brugii w latach 1467-1471 na zamówienie Angelo di Jacopo Tani, kierownika brugijskiej filii banku Medyceuszów. Tryptyk był przeznaczony do opactwa Badi Fiesola koło Florencji. Do Gdańska trafił jako łup wojenny. W 1473 r. gdański kaper Paul Beneke dowodzący karawelą „Peter von Danzig” zdobył galerę św. Mateusz/św. Andrzej, na której pokładzie transportowany był tryptyk. Postanowiono go przekazać do Kościoła Mariackiego. Dzieło próbowali pozyskać cesarz Rudolf II z dynastii Habsburgów oraz car Rosji Piotr I, który chciał, aby je oddać w ramach kontrybucji. Ołtarz opuścił Gdańsk dopiero w 1807 roku po zdobyciu Gdańska przez wojska napoleońskie. Był prezentowany w Luwrze, następnie w 1815 roku przewieziono go do Berlina. Do Gdańska wrócił dwa lata później. Pod koniec II wojny światowej został wywieziony do Niemiec, skąd trafił do Ermitażu (St. Petersburg). Zwrócono go w 1956 roku. Od tego czasu jest przechowywany w Muzeum Narodowym w Gdańsku.

Tryptyk przedstawia wizję Sądu Ostatecznego. W centrum znajdują się Chrystus, Maria, św. Jan Chrzciciel, 12 apostołów i aniołowie z narzędziami męki Pańskiej. Pod nimi św. Archanioł Michał waży dusze. Na prawo od niego stoją zbawieni, którzy podążają w stronę św. Piotra i aniołów do bram świątyni symbolizującej raj. Po lewej ukazano potępionych w piekielnych czeluściach.

Dzieło oryginalne posiada ruchome skrzydła, na których zostali namalowani Angelo Tani i jego żona Caterina Tanagli. Para klęczy na tle posągów Marii z Dzieciątkiem i św. Archanioła Michała.

HTMLText_8B7B17D2_BF56_4FC8_41D6_C96AA09FC424_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_8B7B37D1_BF56_4FC8_41DA_0A3DC97006AE_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_8BB91B24_BF52_C048_41D3_1EEB322E70EB_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_8BB9FB25_BF52_C048_41D8_E365024E33BE.html =

Autor nieznany, drewno lipowe (rzeźby) i dębowe (szafa ołtarzowa i predella), wym.: szafa ołtarzowa 205 x 193 cm; wys. figur: św. Jakub 195 cm, Madonna 178 cm, św. Katarzyna 182 cm; predella 193 x 73 cm.

Nie jest znana dokładna data wykonania gotyckiego ołtarza. Wiadomo jednak, że musiało to wydarzyć się po 1423 roku, gdy rodzina Winterfeldów uzyskała prawa do budowy kaplicy. Ikonografia obiektu odnosi się do wezwania kaplicy. W szafie widoczne są trzy pełnoplastyczne rzeźby. Są to św. Jakub, Madonna z Dzieciątkiem oraz św. Katarzyna z cesarzem Maksencjuszem u stóp, co podkreśla zwycięstwo nad nim. Rzeźbom Madonny i św. Katarzyny brak atrybutów. Św. Katarzyna prawdopodobnie miała miecz i koło. Szafa ołtarzowa opiera się na malowanej predelli ze scenami Traditio legis i Traditio clavis. W centrum widoczny jest Chrystus przekazujący św. Piotrowi prawo pod postacią zwoju (Tradito legis) oraz klucze do bram raju św. Pawłowi (Traditio clavis). Po bokach znajdują się muszle św. Jakuba.

HTMLText_8BB9FB25_BF52_C048_41D8_E365024E33BE_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_8BBAEB23_BF52_C048_41DA_712917E5EACC.html =

Ołtarz św. Jakuba

(po 1423 r.)

HTMLText_8BBAEB23_BF52_C048_41DA_712917E5EACC_mobile.html =

Ołtarz św. Jakuba

HTMLText_8CF6013E_BF4D_C0B8_41E4_577788E56831.html =

Tablica Jałmużnicza

(1607 r.)

HTMLText_8CF6013E_BF4D_C0B8_41E4_577788E56831_mobile.html =

Tablica

Jałmużnicza

HTMLText_8CF6413E_BF4D_C0B8_41E5_5A670B4523C4.html =

Olej, drewno, marmur, wym.: ok. 550 x 250 cm; obraz „Uczynki Miłosierdzia” 291x189 cm; obraz „Sąd Ostateczny” 79 x 164 cm; rama wieńcząca 150 x 252 cm; uszaki 345 cm.

Artystą, który wykonał dzieło był Anton Möller. Składa się z trzech części: kamiennego cokołu z tablicami inskrypcyjnymi w językach niemieckim i łacińskim, części centralnej z obrazem przedstawiającym „Uczynki Miłosierdzia” oraz zwieńczenia, w którym znajduje się obraz przedstawiający „Sąd Ostateczny”. W obrazie „Uczynki Miłosierdzia” w dolnej części została ukazana postać Wiary z krucyfiksem w prawej ręce i kielichem w lewej. W centrum została namalowana kobieta będąca personifikacją Miłosierdzia. Tłem jest drzewo wyrastające z serca kobiety uosabiającej Wiarę. Konary zakończone są medalionami, w których ujęto uczynki miłosierdzia co do ciała. Od dołu z lewej strony są to:

I. Głodnych nakarmić,

II. Spragnionych napoić,

III. Nagich przyodziać,

IV. Chorych pocieszać,

V. Więźniów nawiedzać,

VI. Podróżnych w domu przyjąć,

VII. Umarłych grzebać.

Pod tablicą znajdowała się skarbona na datki, które były przeznaczane dla ubogich i potrzebujących.

HTMLText_8CF6413E_BF4D_C0B8_41E5_5A670B4523C4_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_8CF6713E_BF4D_C0B8_4191_95FAABF7A3B6_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_8D14B945_BF5D_C0C8_41E6_BB8E67CA9C92.html =

Tablica X Przykazań

(ok. 1490)

HTMLText_8D14B945_BF5D_C0C8_41E6_BB8E67CA9C92_mobile.html =

Tablica X Przykazań

HTMLText_8D157946_BF5D_C0C8_41E3_F355103E0697_mobile.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_8D15D946_BF5D_C0C8_41E2_65F1E3E502AA.html =

Autor nieznany, tempera na podłożu dębowym, wym.: 298 x 225 cm.

Tablica przedstawia Dekalog, który rozpoczyna się w strefie pod baldachimem.

I. Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.

II. Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.

III. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.

IV. Czcij ojca swego i matkę swoją.

V. Nie zabijaj.

VII. Nie kradnij.

VI. Nie cudzołóż.

VIII. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.

IX. Nie pożądaj żony bliźniego swego.

X. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.

Wszystkie przedstawienia są podzielone na dwie części. Z lewej strony zilustrowane jest postępowanie zgodne z przykazaniem, natomiast z prawej jego naruszenie. W każdej scenie ukazane zostały dwie grupy ludzi, którym towarzyszą anioł lub diabeł. Tablica pełniła funkcje dydaktyczne. W jej dolnej części znajduje się inskrypcja, która opisuje cel fundacji. Jest to fragment z Ewangelii Mateusza (19,17): „Vis ad vitam ingredi, serva mandata” - „A jeśli chcesz wejść do żywota, zachowuj przykazania”.

HTMLText_8D15D946_BF5D_C0C8_41E2_65F1E3E502AA_mobile.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_A0DD6A80_F2D7_B452_41E6_C542AB6BF439.html =

Grupa św. Jerzego (po 1410 r.)

HTMLText_A0DDFA80_F2D7_B452_4193_A2E4D68F5BB4.html =

Autor nieznany, drewno lipowe, polichromowane, wymiary: św. Jerzy na koniu 130 x 140 cm, księżniczka wys. 73 cm, smok wys. 90 x 17 cm.

Grupę tworzą św. Jerzy siedzący na koniu, księżniczka i smok. Scena ukazuje moment, w którym św. Jerzy w obronie księżniczki przebija smoka włócznią. Są to rzeźby pełnoplastyczne wykonane w drewnie lipowym i polichromowane. Dzieło powstało po 1410 roku, na co wskazuje zbroja płytowa, w której ukazany jest św. Jerzy, prawdopodobnie w latach 1420-1430. Autorem był artysta lokalny, wzorujący się na grupie ze Starej Kościelnicy. Ufundowało je bractwo św. Jerzego, do swojej kaplicy w kościele Mariackim. Kult tego świętego rozpowszechnili na terenie Pomorza Krzyżacy oraz Złota Legenda.

Podstawa, na której spoczywa Grupa jest kopią, wykonaną w 2016 roku. Pola są ozdobione herbami miasta Gdańska i św. Jerzego. W środkowej partii znajdowała się scena, w której Jerzy dobija smoka mieczem.

Malowidła ścienne (ok. 1400 r.)

Autor nieznany, tempera kazeinowa na pobiale wapiennej lub kazeinowo wapiennej, podłoże stanowi tynk wapienno-piaskowy i mur ceglany wym.: 255 x 200 cm + 255 x 60 cm.

Malowidło to zostało odsłonięte podczas prac konserwatorskich przy malowidle wierzchnim

w latach 80. XX wieku. Polichromia stanowi tło dla rzeźb Grupy św. Jerzego.

HTMLText_A45430EA_F2D6_B5D1_41D7_C6ABA7EFA06F.html =

Piękna Madonna Gdańska

(I poł. XV w.)

HTMLText_A45450EA_F2D6_B5D1_41CC_2D9F514DAB02.html =

Madonna z Dzieciątkiem, wapień, wys. 198 cm, podstawa 60 x 40 cm.

Retabulum, ok. 1515-1520, warsztat gdański, drewno dębowe i lipowe, polichromowane i złocone, wym.: 260 x 90 x 60 cm.

Do 1877 r. rzeźba wraz z szafą ołtarzową stały w południowej części prezbiterium, w pobliżu ołtarza głównego. Następnie została przeniesiona do kaplicy św. Rajnolda, gdzie znajdowała się do

II wojny światowej. Pochodzi z drugiej generacji Pięknych Madonn. Stylistycznie nawiązuje do typu prasko-śląskiego, ale również do typów franko-flamandzkiego i francuskiego. Madonna ma delikatne rysy, ubrana jest w czerwoną suknię zakrytą niebieskim płaszczem ze złotą lamówką i rozetami. Kształt kompozycji oparty jest na literze „C”.

Szafa stanowi tło Madonny. Tylna ściana jest nieruchoma, pozostałe są przymocowane do niej na zawiasach i tworzą sześć skrzydeł. Jest ozdobiona promienistą glorią, wieńcem różanym składającym się 63 róż, pomiędzy którymi znajduje się siedem medalionów ze scenami pasyjnymi. Z lewej od dołu są to: Ostatnia Wieczerza, Modlitwa w Ogrójcu, Biczowanie, Cierniem ukoronowanie, Obnażenie z szat, Ukrzyżowanie, Opłakiwanie oraz ósmy umieszczony w przykryciu z przedstawieniem św. Trójcy. Po bokach klęczą zwróceni w stronę Maryi duchowni oraz przedstawiciele różnych grup i stanów społecznych. Wyżej znajdują się święci w półpostaci: biskup bez atrybutów i św. Franciszek ze stygmatami i krzyżem. Malowane skrzydła zdobią motyw Ecce Homo oraz wizerunki świętych - św. Klary, św. Antoniego Padewskiego, św. Brygidy, św. Elżbiety, św. Katarzyny Szwedzkiej oraz św. Bernardyna z Sieny.

Różaniec złożony z siedmiu tajemnic był znany szczególnie wśród franciszkanów i brygidek. Powstanie jego łączy się z św. Brygidą, która polecała swoim siostrom odmawianie sześćdziesięciu trzech Zdrowaś Maryjo i siedmiu Ojcze Nasz dla uczczenia 63 lat, które NMP przeżyła na ziemi.

HTMLText_A574CEC7_F14B_4DDE_41E3_CDC9D6BEB8F9.html =

Wapień miękki, polichromowany, złocony, wym.: wys. 145 cm.

Jest to rzeźba pełnoplastyczna należąca do typu tzw. Pięknych Piet. Przedstawia Marię siedząca na tronie, podtrzymującą ciało Chrystusa. Postacie są bliskie naturalnej wielkości.

Miejsce powstania Piety nie zostało ustalone. Według jednej z teorii rzeźba może pochodzić z kaplicy zamku krzyżackiego w Gdańsku. Według innej od początku stanowiła element wyposażenia kościoła, kilkakrotnie zmieniając w nim miejsce ekspozycji.

HTMLText_A5756EC7_F14B_4DDE_41BD_EE8DC2DF9605.html =

Pieta (ok. 1400 r.)

HTMLText_B24CAC25_F175_4C52_41D5_EA531388684E.html =

Drewno dębowe, lipowe, wym.: wys. krzyża 831 cm; wys. figur: Chrystus ok. 400 cm, Maria Bolesna ok. 400 cm, św. Jan ok. 410 cm, dł. belki 1050 cm.

Monumentalne rzeźby przedstawiają scenę Pasji Chrystusa. Wyrzeźbił je w 1517 roku Mistrz Paweł, tworzący na Pomorzu Wschodnim w pierwszej połowie XVI w. W kościele Mariackim znajdują się jeszcze dwie rzeźby jego wykonania: Chrystus Salvator Mundi oraz Maria Bolesna umieszczona obok zegara astronomicznego. Dzieło ufundował Lucas Ketink – ławnik i racja gdański. Data powstania i nazwisko fundatora były zawarte w inskrypcji (napisanej gotycką minuskułą) umieszczonej na belce tęczowej. Niestety oryginalna belka spłonęła podczas II wojny światowej, ale inskrypcje zostały bardzo dobrze udokumentowane na archiwalnych fotografiach. Napis na belce brzmiał: „bildt got vor einen Lucas Ketink der diese bilde got lossen machen Im ior MVCXVII” – „módlmy się do Boga za Łukasza Ketinka, który te dzieła ufundował w 1517 roku”. Z drugiej strony znajdował się cytat z księgi Jeremiasza: „Nie ustanie palący gniew Pana, dopóki nie wykona On i nie urzeczywistni zamiarów swego serca. Przy końcu dni to zrozumiecie” (Jer 30, 24).

Figury Marii i św. Jana są pełne, natomiast rzeźba Chrystusa została wydrążona w celu zmniejszenia obciążenia. Wszystkie rzeźby wykonano z drewna lipowego, a krzyż z dębiny. Monumentalizm rzeźb i wysoka klasa wykonania wskazują na talent i umiejętności autorów. Głównym elementem jest krzyż, na którym ukazano Chrystusa w chwili śmierci. Z dokładnością detali anatomicznych przedstawiono ciało z realistycznym kolorem krwi oraz bladym odcieniem skóry konającego. Na wierzchołku krzyża została umieszczona złota banderola z napisem INRI oznaczająca Jezus Nazarejczyk Król Żydowski (IESVS NAZARENVS REX IVDÆORVM). Zgodnie

z Ewangelią napis ten umieścili Rzymianie, podczas drogi krzyżowej. U podstawy krzyża wyrzeźbione zostały wzgórza Golgoty, kości i czaszka symbolizujące górę skazańców (zlokalizowaną w pobliżu Jerozolimy) oraz czaszkę Adama (według tradycji pochowaną na wzgórzu w sąsiedztwie miasta). W ostatnich chwilach życia, Chrystusowi towarzyszą matka i św. Jan.

Maria ma porcelanową cerę. Jest ubrana w szare maforium i złocony płaszcz z skromnie dekorowaną lamówką i niebieską podszewką. Kobieta ma splecione ręce na wysokości bioder. Stojący po drugiej stronie św. Jan w geście smutku i przerażenia zakrywa dłonią twarz. W lewej ręce trzyma złotą księgę (główny atrybut tego świętego).

HTMLText_BD070C61_F15D_4CD2_41DE_5C0AC0E42175.html =

Grupa Ukrzyżowania na belce tęczowej (1517 r.)

HTMLText_C12F4551_D264_25E8_41E5_E1AEE476C3EB.html =

Malowidło temperowe na pobiale wapiennej, powierzchnia całkowita ok. 87 m2.

Malowidła zostały odsłonięte w latach 80. XX wieku. Sceny przedstawiają: niesienie krzyża, Chrystusa przed Herodem, Chrystusa przed Arcykapłanem, zstąpienie do otchłani, zmartwychwstanie, złożenie do grobu, ukrzyżowanie, cierniem koronowanie, Chrystusa przed Piłatem, zdjęcie z krzyża, biczowanie, obnażenie z szat, pojmanie, Modlitwę w Ogrójcu, Ostatnią Wieczerzę, Trójcę Świętą oraz niezidentyfikowanego świętego i św. Jakuba.

HTMLText_C152953E_D264_2598_41B4_AFB749F7A972.html =

Malowidła ścienne w kaplicy św. Jakuba (po 1425 r.)

HTMLText_C4902364_5F53_BD6D_41AC_2D4268619E04.html =

Autor nieznany, gotyk, wapień, wym.: 335 x 226 cm.

W tym miejscu znajduje się pochówek burmistrzów Konrada Leczkowa, Arnolda Hechta.

Konrad Leczkow urodził się około 1350 r. Jego rodzina pochodziła z Holandii i zajmowała się kupiectwem. Osiedli się we wsi Leszkowy na Żuławach Wiślanych i od tej nazwy rodzina wzięła nazwisko. Od 1393 roku Konrad Leczkow pełnił urząd ławnika, następnie rajcy (od 1395 r.), sędziego (od 1397 r.), a w 1405 roku został burmistrzem. W 1398 roku uczestniczył w wojnie przeciwko Bractwu Witalijskiemu (piratom z wyspy Gotlandii zakłócającym handel w regionie Morza Bałtyckiego). Wielokrotnie reprezentował Gdańsk na zjazdach Hanzy. Miał dwie żony. Pierwszą była szlachcianka Małgorzata, z którą miał cztery córki, drugą Barbara von Saldern z Prus Wschodnich, z którą miał jeszcze troje dzieci.

Arnold Hecht urodził się około 1360 roku. Był kupcem, synem Jana. W 1392 roku został ławnikiem, rok później rajcą, w 1400 roku sędzią i w 1407 roku burmistrzem. Wraz z burmistrzem Konradem uczestniczył w walkach przeciwko Bractwu Witalijskiemu, dowodząc kogą. W dowód uznania Mistrz Konrad von Jungingen mianował go admirałem floty i dowódcą „statku pokoju” (jednego z dwóch), które nadzorowały wody Bałtyku. Brał udział także w zgromadzeniach stanów oraz w zjazdach Hanzy. Mieszkał przy Długim Targu.

Obaj zostali zamordowani w 1411 roku w zamku Krzyżackim... W czasie bitwy pod Grunwaldem (1410 r.) Gdańsk wspierał wielkiego mistrza. W okresie Wielkiej Wojny, po odejściu wojsk polskich pod Malbork miasto wystąpiło przeciwko Krzyżakom i złożyło hołd królowi Władysławowi Jagielle. W następstwie w mieście rozprawiano się ze zwolennikami zakonu i próbowano zmusić komtura do opuszczenia zamku. Po klęsce wojsk polskich pod Malborkiem, w wyniku I pokoju toruńskiego Gdańsk pozostał pod władzą krzyżacką. Miasto miało zapłacić zakonowi nadzwyczajny podatek, czego odmówiono. Spowodowało to m.in. represje handlowe i konfiskaty. W dniu 6 kwietnia 1411 roku burmistrzowie oraz rajcy Bartłomiej Gross i drugi nieznany z nazwiska udali się do komtura gdańskiego Henryka von Plauen w celu negocjacji warunków porozumienia między Gdańskiem a zakonem. Tam zostali uwięzieni i zamordowani. Ich ciała wydano w Poniedziałek Wielkanocny 13 kwietnia 1411 roku. Wydarzenie to jeszcze długo było ważnym elementem nasilającej się opozycji antykrzyżackiej w Gdańsku.

Treść inskrypcji znajdującej się na płycie po przetłumaczeniu brzmi:

Tu spoczywają czcigodni mężowie Konrad Leczkow i Arnold Hecht, burmistrzowie miasta Gdańska, którzy zmarli w poniedziałek po niedzieli palmowej 1411 roku. Módlcie się za nich (G. Kotłowski, E. Starek, Łacińskie inskrypcje w kościołach Gdańska, Płyty nagrobne Bazyliki Mariackiej, Pelplin 2021, s. 61).

HTMLText_C493B364_5F53_BD6D_41C0_8C5047E5F043.html =

Płyta nagrobna burmistrzów (I poł. XV w.)

HTMLText_D136EC9B_CD59_42D1_419A_2DC357D9D3F2.html =

Epitafium rodziny Gultenstern

HTMLText_D1371C9C_CD59_42D7_41C8_7ADA8538F6D5.html =

LOREM IPSUM DOLOR SIT AMET, CONSECTETUR ADIPISCING ELIT. MAECENAS CONGHE EROS MAGNA.

HTMLText_D1376C9C_CD59_42D7_41E0_C59F38E76F0E.html =

Nunc dictum, augue eget eleifend interdum, quam libero imperdiet lectus, vel scelerisque turpis lectus vel ligula.

Ut sed mattis ipsum. Curabitur blandit hendrerit nisi ac feugiat.

HTMLText_D18C5721_CD29_4FF1_41E7_30DA5C222E1E.html =

Krąg sztuki niderlandzkiej, drewno rzeźbione i polichromowane, alabaster, wym.: 240 x 140 cm;

skrzydła 197 x 67 cm.

Epitafium wykonano w formie tryptyku. W części środkowej znajdują się alabastrowe reliefy tworzące ołtarzyk. Główna scena, zlokalizowana w dolnej partii przedstawia Ukrzyżowanie Chrystusa. Ponad nią znajdował się relief przedstawiający Złożenie do grobu. U góry widoczny jest relief ukazujący Zmartwychwstanie. Obramienie scen ozdobiono motywami groteskowymi wykonanymi w technice en grisaille. U góry na zewnętrznych bokach szafy znajdują się dwie rzeźby. Są to alegorie Wiary (z Tablicą X Przykazań) i Nadziei (z kotwicą). Skrzydła epitafium są malowane. W awersie prawego skrzydła uwieczniono Michała Loitza wraz z synami oraz herby jego rodu. W awersie lewego skrzydła namalowane zostały Kordula Feldstete (żona Michała) wraz z 6 córkami oraz herby należące do jej rodziny. Troje dzieci namalowanych w białych szatach zmarło w dzieciństwie. Rewersy ozdobiono dekoracjami okuciowymi, owocami, kwiatami, hermami oraz herbami Michała Loitza (gałązka z siedmiu listków i trzech białych róż skierowana w dół) oraz Kordulli (na czerwonej tarczy biały poziomy pas z trzema lwimi głowami). Dawniej pod częścią centralną znajdowała się tablica inskrypcyjna.

HTMLText_D18EE720_CD29_4FEF_41D2_7A453B4346FC.html =

Epitafium Michała Loitza (1561 r.)

HTMLText_D1A09E08_CD58_C1BF_41D6_4752FB555977.html =

Grupa ukrzyżowania (ok. 1420 - 1430)

HTMLText_D1A1BE09_CD58_C1B1_41C7_7854965EC6AD.html =

Figura Chrystusa, ok. 1430 r., orzech – Chrystus, drewno dębowe – krzyż, wym.: wys. 180 cm, rozpiętość ramion 160 cm. Figury Marii Bolesnej i św. Jana, 1420-1430, drewno lipowe – figury, drewno dębowe – podstawy, wym.: Maria Bolesna wys. 162 cm; św. Jan wys. 165 cm; podstawy 53 x 38 cm.

Rzeźby tworzące Grupę nie są dziełem jednego mistrza. Prawdopodobnie zostały zestawione wtórnie. Figurę Chrystusa wykonał prawdopodobnie rzeźbiarz pochodzący z Niderlandów. Artysta czerpał z nurtów północnych, a także południowych. Została wyrzeźbiona w sposób bardzo realistyczny. Rzeźby asysty są bliskie tradycji śląskiej. Autor/autorzy pochodzili z południa, ale udział w ich tworzeniu mógł mieć także lokalny warsztat. Cechują je dworskie pozy, gesty, modelunek, linia konturu oraz dwufestonowy układ szat św. Jana, które nawiązują do koncepcji parlerowskiej. Sylwetki wykonano jednak w sposób archaiczny, co w połączeniu z pozami przypisuje rzeźby do stylu międzynarodowego. Technika opracowania draperii wykracza poza schemat dojrzałego stylu pięknego a zbliża się do stylu twórców włoskich.

HTMLText_D1E21988_CD2B_42BF_41E7_EC7AFFFFC779.html =

Ołtarz Bractwa Kapłańskiego

(1473 - 1478)

HTMLText_D1ECF989_CD2B_42B1_41D3_081952F76B70.html =

Malarz niderlandzki lub północnoniemiecki, deska dębowa, tempera, wym.: 196 cm x 114; wys. figury Madonny 113 cm; predella 96 x 198 cm.

Jest to ołtarz baldachimowy. W centrum znajduje się figura Maryi z Dzieciątkiem. Matka Boża została przedstawiona jako Królowa. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, w prawej dawniej miała berło lub jabłko. Figura Madonny jest datowana na około 1400 r. Nie wiadomo, czy stała się elementem ołtarza od początku jego istnienia. W wewnętrznej części skrzydeł z lewej strony zostały namalowane św. Katarzyna i św. Dorota poniżej. Z prawej znajdują się św. Barbara i św. Małgorzata. Zewnętrzne części zostały podzielone na trzy pola, które przedstawiają sceny z życia NMP. Po zamknięciu skrzydeł widoczna jest scena Zwiastowania.

Predella pochodzi z około 1500 roku. Na jej ścianie frontowej widoczna jest scena Koronacji Marii. Matka Boża jest otoczona z obu stron świętymi Starego Testamentu. Predella była również skarbonką – przez okutą szczelinę można było wrzucać do niej monety.

HTMLText_D6BA53A9_CD2B_46F1_41E1_14916EC87219.html =

Nagrobek Bahrów (1620 r.)

HTMLText_D6BD73AA_CD2B_46F3_41E1_EBC5E5C529A6.html =

Abraham van den Block, Hans Strakowski, marmur czarny i biały użylony, czerwony wapień zbity, piaskowiec gotlandzki, alabaster, wym.: 425 x 345 x 115 cm.

Nagrobek został wybudowany ku czci Szymona i Judyty Bahrów, wywodzących się z gdańskich rodzin patrycjuszowskich. Szymon był kupcem i bankierem, dostawcą królów Jana III i Zygmunta III Wazy. Był wówczas najbogatszym kupcem w mieście. W 1588 roku otrzymał starostwo w Berwałdzie (Niedźwiedzica na Żuławach), co miało służyć zabezpieczeniu jego majątku. Trzy lata później został nobilitowany i przyjęty do herbu Rawicz przez szlachecką rodzinę Dembińskich. Małżonkowie mieli dziewięcioro dzieci: Henryka, Barbarę, Szymona, Judytę, Klarę, Henryka, Agatę, Marcina i Zygmunta.

Nagrobek jest dwukondygnacyjny. Na ścianie frontowej umieszczono tablicę z inskrypcją w języku łacińskim, która po przetłumaczeniu brzmi:

Szymonowi Bahrowi, faktorowi królewskiemu, znakomitemu obywatelowi miasta Gdańska, który ze względu na dzielność, pełnione urzędy oraz wierność wobec najjaśniejszych królów Jana i Zygmunta III przez tegoż Zygmunta III, najjaśniejszego króla Polski, na zgromadzeniu w 1591 roku przyjęty do szlachetnego i sławnego swym pradawnym pochodzeniem rodu polskiego Rawicz, został włączony do przesławnych Dembińskich, wnosząc wielkie majątki w Berwałdzie, Markusach i Drużnie. Za małżonkę miał kobietę bez skazy, wielce uczoną i skromną Judytę Bartsch, która zrodziła mu dziewięcioro dzieci: Henryka, zmarłego jeszcze w wieku młodzieńczym; Barbarę, poślubioną szlachetnemu Henrykowi Giese, a potem szlachetnemu Absolonowi Langnaw; Szymona, najpierw męża szlachetnej Zofii Loitz, potem szlachetnej Katarzyny de Lubocz, i po raz trzeci szlachetnej Doroty Lewald; Judytę, żonę szlachetnego Jana Speimann von der Speye, Kawalera Złotej Ostrogi i burmistrza; Klarę, poślubioną szlachetnemu Eggertowi von Kempen burmistrzowi i obrońcy tego miasta; drugiego Henryka, męża szlachetnej Agaty Braun; Annę zmarłą w młodości; Marcina, towarzysza życia czcigodnej Anny Krus ze Szwecji; i w końcu Zygmunta, złożonego w ziemi, gdy był jeszcze chłopcem. Ojciec dożył 63 lat, matka 58; oboje pobożni i wdzięczni Bogu oraz królowi zasnęli w pokoju w przeciągu ośmiu dni w 1606 roku. Pomnik ten wznieśli spadkobiercy w styczniu 1620 roku” (G. Kotłowski, E. Starek, Łacińskie inskrypcje w kościołach Gdańska, Bazylika Mariacka, Pelplin 2014, s. 80). W górnej części pomiędzy obeliskami wyrzeźbieni zostali klęczący małżonkowie. Judyta ubrana jest w suknię, płaszcz spięty z przodu złotym łańcuchem, a z tyłu zebrany w masywne fałdy. Na głowie nałożony ma czepiec z koronkową siatką z tyłu oraz welon zakrywający ramiona. Szymon odziany jest w żupan i węgierską delię z futrzanym wykończeniem narzuconą na ramiona. Przed każdą z osób na pulpicie leży alabastrowa otwarta książka. Pomiędzy parą znajduję się herb Rawicz - panna siedząca na niedźwiedziu.

HTMLText_E099B811_CD68_C1D1_41CF_80645E395C9C.html =

Tablica

X Przykazań

HTMLText_E14DF857_CD38_C251_41E5_0013EF95B073.html =

Epitafium Brandesów

HTMLText_E1C09F2A_CD5B_7FF3_41E5_A0A5B4B6001B.html =

Tablica

Jałmużnicza

HTMLText_E2CC4CB8_F65C_48E9_41DB_46699EA08DD9.html =

Ołtarz główny (1511-1517)

HTMLText_E35A8F40_F65D_C999_41DA_344DBB92E7F0.html =

Drewno lipowe, złocone, polichromowane (elementy rzeźbiarskie), tempera na desce (kwatery malowane), wym.: część centralna 489 x 390 cm; skrzydła rzeźbione 489 x 195 cm; skrzydła malowane ruchome 485 x 195; skrzydła malowane nieruchome 392 x 167 cm.

Ołtarz wykonał mistrz Michał z Augsburga (Szwabia, Niemcy) w latach 1510-1517. To poliptyk, który tworzą szafa i trzy pary skrzydeł (rzeźbione oraz dwie pary skrzydeł malowanych).

Dzięki skrzydłom ruchomym ołtarz może być prezentowany w różnych konfiguracjach w zależności od kalendarza liturgicznego. Konfiguracje te nazywane są odsłonami lub otwarciami ołtarza. Dzieło mariackie ma je trzy.

Retabulum jest ustawione na predelli, której kształt odtworzono podczas prac w konserwatorskich ołtarza głównego w latach 2017-2019. Łącznie tworzy ją 6 kwater, z czego tylko 2 są oryginalne (przedstawiające: Gloryfikację NMP oraz Esterę wstawiającą się za swym ludem). Pozostałe są zaginione. Dawniej w predelli przechowywano relikwiarze.

W trzeciej odsłonie, czyli po zamknięciu skrzydeł malowanych ołtarz prezentował się przez większość roku liturgicznego. Przedstawia sceny związane z Rodzicami Maryi, życiem Jej i Józefa oraz narodzinami Jezusa. Malowidła awersu skrzydeł stałych oraz rewersu skrzydeł ruchomych wykonano w technice en grisaille.

W drugiej odsłonie widoczny jest rewers skrzydeł rzeźbionych oraz awers skrzydeł malowanych. W rewersie zostały umieszczone sceny z życia Maryi. Wielobarwne sceny awersu ukazują dzieciństwo oraz Pasję Pana Jezusa.

W pierwszej odsłonie w części centralnej ukazuje się scena Koronacji NMP w obecności Trójcy Świętej. Po lewej od Matki Bożej znajduje się Syn Boży, po prawej Bóg Ojciec, a nad Maryją gołębica, czyli Duch Święty oraz aniołowie. Wszystkich otaczają figury 24 starców apokaliptycznych.

Dawniej w awersach skrzydeł prawdopodobnie znajdowało się 40 srebrnych figur Świętych i Apostołów oraz 104 figurki drewniane. Zachowało się 11 figurek drewnianych, które znajdują się na konsolkach.

Na rewersach skrzydeł nieruchomych przedstawiono momenty objawienia Jezusa po Zmartwychwstaniu. W odwrociu szafy głównej były również umieszczone sceny z działalności Jezusa wśród ludzi, czyli nauczania. Poniżej znajduje się kamienna płaskorzeźba ze sceną „Modlitwa w Ogrójcu”.

HTMLText_E5A66685_F64B_D89B_41DE_6134BBC69E7A.html =

Ołtarz Trójcy Św. Bractwa św. Jerzego

HTMLText_E5A69683_F64B_D89F_41E0_24674BA711B6.html =

Obraz Trójcy Świętej (lata 20. XV w.)

Olej, tempera, drewno dębowe, wym.: z ramami 170,5 x 161,9 cm.

W awersie została namalowana Trójca Święta przedstawiona w typie Pietas Domini – Bóg Ojciec prezentuje zdjęte z krzyża ciało Jezusa. Pomiędzy ich głowami znajduje się Duch Święty w postaci gołębicy.

Na rewersie obrazu namalowano dwie postaci mężczyzn w zbrojach. Niestety stan zachowania przedstawień jest zły. Nie ma pewności kogo przedstawiają rycerze. Prawdopodobnie są to król Artur oraz Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego.

Predella (1400-1420)

Na przedniej ścianie znajduje się malowidło przedstawiające Trójcę Świętą w wersji Tronu Łaski - siedzącego na tronie Boga Ojca trzymającego krzyż z Chrystusem oraz podlatującą gołębicę, symbol Ducha Świętego. Po bokach stoją dwaj święci rycerze. Rycerze to św. Jerzy (po lewej stronie) i prawdopodobnie św. Olaf (z prawej).

HTMLText_E5DCF4C6_F644_3899_41EA_CFA7C43F4078.html =

Drewno dębowe, sosnowe i lipowe, blacha miedziana, papier, tempera, wym.: wys. 14,5 m; kalendarium 4,1 m; planetarium 4,5 m.

Zegar został wykonany przez Hans Düringera z Torunia. Składa się z trzech kondygnacji: kalendarium, planetarium i teatru figur.

Kalendarium tworzą 3 tarcze. Największa jest podzielona promieniście na 365 sekcji, które odpowiadają dniom oraz koncentrycznie na 22 kręgi. Łącznie w polach znajduje się 3005 danych dla lat 1463-1538. W poszczególnych kręgach zawarto m.in. dni tygodnia, daty świąt stałych, kalendarz liturgiczny z imionami świętych z zaznaczeniem wigilii i oktaw wybranych świąt. Dwie mniejsze tarcze umożliwiały obliczanie danych potrzebnych do skonstruowania kalendarza liturgicznego, aktualizowały dużą tarczę na 76 lat i pozwalały na ustalenie dat świąt ruchomych. W centrum kalendarium znajduje się figura Marii z Dzieciątkiem w promienistej glorii. Całość otacza rama z czterema postaciami symbolizującymi upływ czasu. W lewym górnym rogu znajduje się rzeźbiona twarz, którą uznaje się za portret mistrza Düringera.

W planetarium znajdują się trzy wskazówki: godzinowa, Słońca i Księżyca. W kręgu zewnętrznym zawarto 24 cyfry odpowiadające godzinom. Południe jest u góry, północ u dołu. W następnym kręgu znajdują się znaki zodiaku. W centrum znajduje się smok, pod którym widoczne są namalowane fazy Księżyca. W narożnikach po obu stronach planetarium podczas spektaklu ukazują się sceny Zwiastowania i Pokłonu Trzech Króli.

W trzeciej kondygnacji znajduje się teatr figur, zbudowany z dwóch scen i składający się z 23 rzeźb. W dolnej części ukazuje się 12 apostołów oraz śmierć z kosą, w górnej ewangeliści. Po bokach umieszczeni zostali Aniołowie i Diakoni. Całość wieńczą figury Adama i Ewy stojące po bokach drzewa wiadomości dobrego i złego, które jest oplecione przez węża z głową kobiecą. Rzeźby Adama i Ewy wybijają godziny i kwadranse.

Zegar był sprawny do połowy XVI wieku.

W 1944 roku zabytek został zdemontowany i wywieziony poza Gdańsk. Zachowały się tarcze i 70% obudowy, wyobrażenia dolnej kondygnacji oraz Waga i szczypce Skorpiona. Z inicjatywy Pana Andrzeja Januszajtisa od 1987 roku trwa rekonstrukcja zegara.

HTMLText_E5E414E0_F644_3899_41EB_243E1F5AC8E4.html =

Zegar astronomiczny (1464-1470)

HTMLText_E5EED0D0_F644_78B9_4189_82BB0530A721.html =

Warsztat angielski, warsztat gdański, drewno polichromowane i złocone, relief alabastrowy, wym.: 91 x 480 cm; predella: drewno dębowe polichromowane i złocone, wym.: 68 x 34 x 180 cm.

Ołtarz jest poliptykiem z ruchomymi skrzydłami bocznymi. Część centralną i skrzydła boczne zdobią płytki alabastrowe, które przedstawiają (od lewej): św. Jana Chrzciciela, Zwiastowanie, Hołd Trzech Króli, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie, Koronację Marii, św. Jana Ewangelistę. Skrzydła boczne są malowane, zawarto w nich sceny z życia św. Doroty oraz innych męczennic. W awersie lewego zewnętrznego skrzydła przedstawiona została św. Agata w kotle z olejem, w rewersie namalowano dwóch diakonów z monstrancją. W następnym skrzydle widoczne jest obcięcie piersi św. Agaty. W awersie prawego zewnętrznego skrzydła zilustrowane zostało ścięcie św. Katarzyny. Rewers zdobi scena cudu z różami, przez który doszło do nawrócenia pisarza Theopilusa przez św. Dorotę. W ostatnim skrzydle widoczna jest scena zburzenia ołtarza pogańskiego bożka przez anioła, dzięki interwencji św. Katarzyny. Predella ołtarza również powstała w latach 30. XV w. Na ścianie frontowej została namalowana scena Zwiastowania NMP z prorokami Balaamem (z lewej) i Izajaszem (z prawej). W rewersie namalowano Głowę Chrystusa w nimbie krzyżowym typu varaikon.

HTMLText_E5EF90D0_F644_78B9_41EB_167F5092147F.html =

Ołtarz św. Doroty

(ok. 1435 r.)

HTMLText_E664CC47_CD39_C1B1_41D4_BC6CB918D8E2.html =

Ołtarz

św. Jakuba

HTMLText_E6E81C2F_CD3B_41F1_41E4_75FCD10501A2.html =

Grupa Ukrzyżowania z kaplicy 11 tys. dziewic

HTMLText_E756CFF1_CD59_3E51_41D0_53FBDB175314.html =

Epitafium

Ferbera

HTMLText_E7821574_CD59_4257_41D6_BE717C153799.html =

Malowidła ścienne z kaplicy św Jakuba

HTMLText_E7890AF6_CD3B_4653_41E2_68F0C314E12A.html =

Płyta nagrobna burmistrzów_01

HTMLText_E7B2E1CC_CD59_C2B7_41E3_A8E23EF73473.html =

Ołtarz Bractwa Kapłańskiego

HTMLText_E7BF65B4_CD59_42D7_41D5_7BDC01784F6B.html =

Ołtarz

św. Barbary

HTMLText_E7E0F978_CD3B_425F_41E1_889E1A40D248.html =

Nagrobek

Bahrów

HTMLText_E7E39E17_CD3B_41D1_41D6_3180A1317CEF.html =

Epitafium Michała Loitza

HTMLText_E7F74CCC_CD59_42B7_41DD_B9AFDC924880.html =

Kopia obrazu Sąd Ostateczny

HTMLText_E7FA87DC_CD58_CE57_41DB_CBFD43A7B9AE.html =

Epitafium

Blemke

HTMLText_E7FFB288_CD3B_C6BF_41D6_101A488EF3E1.html =

Epitafium rodziny Gultenstern

HTMLText_F2405671_EB87_3D39_41E6_4587AEB1DB48.html =

Zegar

Astronomiczny

HTMLText_F240E661_EB87_3D58_41E9_1E180244A0E8.html =

Ołtarz Główny 1

HTMLText_F2411661_EB87_3D58_41CF_ECAC14478BDE.html =

Grupa św. Jerzego

HTMLText_F2418661_EB87_3D58_41DC_DFED96CA0324.html =

Piękna Madonna Gdańska

HTMLText_F2421661_EB87_3D58_41E8_037428061D25.html =

Pieta

HTMLText_F2437652_EB87_3D7B_41D5_0F3FD1135F2F.html =

Grupa Ukrzyżowania na belce tęczowej

HTMLText_F24E9671_EB87_3D39_41DF_CB0BF662B7E7.html =

Ołtarz

Pietas Domini

HTMLText_F24F0661_EB87_3D58_41E9_111303F23094.html =

Ołtarz Główny 3

HTMLText_F24FA661_EB87_3D58_41A4_7F6C19171AB5.html =

Ołtarz Główny 2

HTMLText_F24FC671_EB87_3D39_41D2_515006A11C43.html =

Ołtarz

św. Doroty

HTMLText_FD16CD55_E1CF_A065_41DE_701202383D38.html =

Kościół Mariacki (1343-1502)

Kamień węgielny pod obecną świątynię położono 28 marca 1343 roku. Świątynię budowano etapami przez 159 lat. Budowę pierwotnego, mniejszego kościoła zakończono w latach 1360/61. Mieścił się on w obrębie dzisiejszego korpusu zachodniego i posiadał przekrój bazylikowy. Był podłużny, trójnawowy, nawa środkowa była wyższa od naw bocznych i miała okna. W drugim okresie, w latach 1379/1447 wybudowano dzisiejszy transept i prezbiterium oraz przystąpiono do podwyższania wieży. W trzecim etapie w latach 1484/1502 obie ściany naw bocznych zastąpiono nowymi oraz całe wnętrze przesklepiono. W czwartek 28 lipca 1502 roku o godz. 16:00 mistrz Henryk Hetzel położył ostatnią cegłę sklepienia. Imponująca budowla sakralna została ostatecznie ukończona. Konkatedralna Bazylika Mariacka, zwana często „koroną miasta Gdańska” albo „Diamentem w Koronie” zadziwia nas swym ogromem. Potężne jej mury i wieże wznoszą się wysoko ponad panoramą miasta oraz nad rozległą okolicą.

Posiada ona kubaturę ok. 155000 m3, długość 105,2 m, długość ramion transeptu 66,2 m. Kościół zdobi 7 wież iglicznych, 3 ceramiczne i masywna wieża dzwonna o wysokości 78 m, zakończona dwoma dachami, między którymi znajduje się pomost widokowy. Do świątyni prowadzi 7 bram: Kaletnicza, Radnych, Wysoka, Mariacka, Groblowa z znajdującym się nad nią zegarem „Groblowym” z lat 1635-37, Szewska, której tympanon zdobi scena Zaśnięcia Marii oraz brama pod wieżą. Wnętrze oświetla 41 dużych okien, z których największe, zdobione witrażem znajduje się w części wschodniej prezbiterium. W środku widocznych jest 26 wolnostojących filarów, które podpierają wspaniałe sklepienia gwiaździste, kryształowe i sieciowe. Sklepienia wznoszą się na wysokości ok. 27 m. Posadzka składa się z około 400 płyt nagrobnych, pod którymi pochowani zostali znamienici gdańszczanie.

Część z nich nadal pozostaje czytelna. Najstarsza datowana płyta pochodzi z 1411 roku. Należy do burmistrzów Conrada Letzkaua i Arnolda Hechta. Do wnętrza zostały wprowadzone wszystkie przypory, które tworzą wieniec kaplic, obiegający całą świątynię. Kaplice te były hojnie wyposażane wraz z budową świątyni. Cenne dzieła sztuki fundowały zamożne rody gdańskie oraz bractwa i cechy rzemieślnicze. Obecnie we wnętrzu kościoła podziwiać można m.in. dębowy, późnogotycki, ołtarz główny z 1517 roku prezentujący scenę Koronacji Najświętszej Marii Panny, belkę tęczową z grupą Ukrzyżowania, którą wykonano w 1517 roku. Przy zakrystii znajduje się dzieło Hansa Düringera z Torunia – zegar astronomiczny z lat 1464-1470. Wnętrze zdobią również figura Pięknej Madonny Gdańskiej (I poł. XV w.), Pieta (ok. 1400 r.), grupa św. Jerzego z XV wieku, rzeźba Salvator Mundi z XVI wieku, rzeźba Chrystus Ukrzyżowany z kaplicy 11 tys. Dziewic, baptysterium oraz pochodzące z kościoła św. Jana ambona i prospekt organowy. Poza tym jej wyposażenie stanowią liczne ołtarze, np. ołtarz św. Doroty, ołtarz św. Barbary, ołtarz św. Jakuba, ołtarz św. Jadwigi i inne. Na ścianach i filarach wiszą epitafia, niektóre bardzo rozbudowane, czczące pamięć pojedynczych zmarłych lub całe rodziny. Najstarsze pochodzi z XV wieku i poświęcone zostało Demoet van der Beke, żonie Gerta van der Beke - fundatora kaplicy 11 tys. Dziewic.

### Label Label_727FFF73_4EAC_BEB2_41B0_00C5F57A96C8.text = Label ### Tab Panel TabPanelPage_D9063DC8_E348_606B_41E9_219A8CA3826B.label = Ołtarz Główny TabPanelPage_D9064DC8_E348_606B_41D5_53E41BCE5162.label = Ołtarz Główny 1 TabPanelPage_E38D94BC_F644_F8E9_41D2_B346E599559D.label = Ołtarz Główny 3 TabPanelPage_E38DA4BC_F644_F8E9_41E5_25AAC929A315.label = Ołtarz Główny 2 ### Tooltip Container_E66B6C45_CD39_C1B1_41B0_9461BDE6D80D.toolTip = Ołtarz św. Jakuba Container_E7BEF5B3_CD59_42D1_41DA_C14F0E78C692.toolTip = Ołtarz św. Barbary Container_E7FC3287_CD3B_C6B1_41C2_4768FE26D204.toolTip = Epitafium Rodziny Gultenstern Container_F242C652_EB87_3D7B_41E9_C7963F154022.toolTip = Pieta Container_F24FA671_EB87_3D39_41C4_9A1E6AF51CFD.toolTip = Ołtarz św. Doroty IconButton_0817A974_4E9B_82B7_41D3_7836723CA4E6.toolTip = Powiększ IconButton_0A134D16_4E94_8272_41C0_0E93CD89E62E.toolTip = Powiększ IconButton_0D9153B9_4E94_85B1_41D2_CE3159F9F5F3.toolTip = Powiększ Image_186401D1_056B_72D3_4173_B01726499919.toolTip = Powiększ Image_25B261BD_05BF_E74F_4192_6A4EA20686EA.toolTip = Powiększ Image_481438AE_0AAD_2F4D_4160_715EC8FF0A94.toolTip = Powiększ Image_48B11579_0AAA_E1D6_41A5_3C53B0B2AE43.toolTip = Powiększ Image_48B563CB_0AAF_20CB_418D_EF5D1DC666C8.toolTip = Powiększ Image_495531C0_0AA5_2135_419B_04E7A7589D7E.toolTip = Powiększ Image_49C0A04C_0AA7_FFCD_4191_B5D04CCF45F4.toolTip = Powiększ Image_4B21252A_0AA6_E14A_41A2_F7366794B243.toolTip = Powiększ Image_4B2AF0F1_0AAB_E0D6_419A_1A7D6661635A.toolTip = Powiększ Image_4E5E482F_0AA5_2F4B_41A1_74A7B77F4966.toolTip = Powiększ Image_4FAA0F64_0ABB_21FD_4197_AF7B57D64098.toolTip = Powiększ Image_81C595A4_0ABF_217D_41A5_B6064E442244.toolTip = Powiększ Image_8A213689_E929_A551_41A7_6DA393B480CD.toolTip = Powiększ Image_8AC212F3_E928_E2B0_41B7_2D803426E2DC.toolTip = Powieksz Image_C2A5EE29_5F70_46E4_41D7_1A2D6FDA19C1.toolTip = Powiększ ## Media ### Title map_061FCDC8_53B0_77B5_41D3_02F9B6063418.label = 02. Tablica Jałmużnicza map_06AC03DA_5397_F355_41C7_148CDA58A6F7.label = 03. Epitafium Blemke map_0CF8B86A_5390_5D74_41A2_719473824A1A.label = 04. Epitafium Ferbera map_148BF131_5370_2CD7_41B2_D1A7EED8AAE0.label = 01. Tablica X przykazań map_2180A9EE_5390_5F4C_41C7_2375486B01FA.label = 07. środek_oraz_wewnętrzne map_274DDD6B_53B0_374B_41D2_4B0AABEB8AB1.label = 15. Epitafium rodziny Gultenstern map_2A7882BB_5390_EDD4_41AF_38FF4499B046.label = 07. Malowidła ścienne_prawe map_30B80C49_5390_D4B6_41BA_6306F954533B.label = 05. Sąd Ostateczny map_31AEFFC0_5390_33B5_41C1_6296EE33711A.label = 11. Grupa ukrzyżowania z kaplicy 11 tys. dziewic map_31D903D6_5390_535C_41CF_26ED523763D9.label = 08. Epitafium Brandesów map_343C4F59_53B0_3354_41BA_C73A0C01DFF2.label = 13. Nagrobek Bahrów map_355A2AAC_53B0_5DCC_41D1_7C0AB2577CD4.label = 12. Płyta nagrobna burmistrzów_01 map_376A68F9_5390_3D54_41C9_5A648D710C17.label = 10. Ołtarz św. Jakuba map_379B8EE3_5393_D57B_41C8_3A847B761A69.label = 09. Ołtarz Bractwa Kapłańskiego map_3AFAFDD9_53BF_F757_41C2_27B08CA77C13.label = 12. Płyta nagrobna burmistrzów_03 map_3E962414_53B0_D4DC_41C2_DB7C61D77DB7.label = 14. Epitafium Michała Loitza map_660B9D0D_52B0_54CC_41D4_6265E22AF734.label = 06. Ołtarz św. Barbary map_C12F19F7_CCDB_4251_41B7_4D3E66CF25C3.label = Poziom 0 map_C1FAFB45_CCDB_C7B1_41D1_D8F039F1F99C.label = Krypta map_D34377A5_5390_53FC_41CD_B73D8F7186D9.label = 07. Malowidła ścienne_lewe panorama_503530F1_4D94_83B1_41D0_FB76208D743D.label = 42 panorama_504E1F7E_4D95_9EB3_418B_45A89DA808B3.label = 44 panorama_507198AE_4D94_8253_41CA_DED507FC9F17.label = 43 panorama_508C6703_4D97_8E51_41CE_7AE671E5FB86.label = 40 panorama_50D4B04D_4D94_82D6_41A2_37C29F400C05.label = 41 panorama_511B90EB_4D94_83D2_41C5_56674C681253.label = 38 panorama_5133AF29_4D94_9E5E_41A7_6622BFB06753.label = 37 panorama_5151E655_4D97_8EF1_418B_92D90D731164.label = 39 panorama_51D523DC_4D95_85F7_41D1_1FFA9D572DFC.label = 35 panorama_5209B34D_4D9C_86D6_41CF_608D9390018B.label = 51 panorama_52678E79_4D9C_7EBE_41D2_62C24B5C3B09.label = 52 panorama_5288E247_4D9B_86D2_41A9_B2B2D6376DD5.label = 49 panorama_52D105CE_4D9C_8DD2_41D0_67B367C61BD5.label = 50 panorama_5302D94D_4D94_82D6_41B5_8417BD6B9D60.label = 47 panorama_534A3740_4D9B_8ECE_41AB_9E7945C4071C.label = 48 panorama_53CE6FCF_4D94_BDD1_41CB_6A7010E37221.label = 46 panorama_53E8AAA6_4D95_8652_4182_C377D65C7087.label = 45 panorama_540172D2_4DAC_87F3_41C0_84783260664F.label = 24 panorama_542C9791_4DAF_8E71_41BE_53B3B6AB4D3C.label = 26 panorama_5432EC77_4DAF_82B1_41C2_B5D4E8E26AF4.label = 25 panorama_550054CD_4DAD_83D6_41C7_EE175806C1DF.label = 22 panorama_5524A5B5_4DAC_8DB6_41C6_731DEF1B6E78.label = 21 panorama_55464317_4DAD_8672_41C5_233801F55A72.label = 23 panorama_559B6781_4DAB_8E4E_41B5_AB3E6AB8BDD7.label = 19 panorama_55BCBE81_4DB4_BE51_41CD_00FA91FE2D53.label = 17 panorama_55EB1FB6_4DAC_9DB2_41BB_93143125ACB3.label = 20 panorama_56890EC2_4DAC_9FD3_41CC_E4714AF605A9.label = 33 panorama_56BDFBB2_4DAC_85B2_4160_7D7E6BAF3210.label = 32 panorama_572FFD38_4DAD_82BE_41C7_E6A82061B5C5.label = 30 panorama_57615347_4DAC_86D2_41B0_1AC7D856CD5D.label = 31 panorama_5799A750_4DAC_8ECE_41D2_5DDA282F02C3.label = 28 panorama_57B90D5C_4DAC_82F7_41C0_C9359161E8D7.label = 27 panorama_57D8623E_4DAD_86B2_41D2_1A252A15B62A.label = 29 panorama_58405FA3_4DB5_9E52_41D1_FBC014F96727.label = 06 panorama_5A533088_4DAB_825F_41C9_32940A16F51D.label = 18 panorama_5A8724F9_4DB5_83BE_41CD_E699F20790FB.label = 15 panorama_5AC5A56E_4DB5_82D3_41D0_2A57316154A3.label = 16 panorama_5B3715A4_4DB7_8257_41BB_D8F5F59A8180.label = 12 panorama_5B59407D_4DB4_82B6_41CE_69BE9E324E99.label = 14 panorama_5B746417_4DB4_8272_41CC_4F28A16591B1.label = 13 panorama_5B9E5932_4DB4_82B2_41CD_28542B62CF92.label = 08 panorama_5BA127C4_4DBB_8DD6_41B3_696A48209256.label = 04 panorama_5BAA8EA8_4DB4_7E5E_41CD_6660246C0A5D.label = 07 panorama_5BC9C7CA_4DB4_8DD2_41C3_72F4A6D05C8F.label = 11 panorama_5BCF6B3E_4DB4_86B2_41D1_5966B1716FBA.label = 05 panorama_6557D783_57D9_D130_41C6_D9A0F22538C8.label = 34 panorama_665EAAB1_57DA_7350_41D4_344F0679B5FC.label = 36 panorama_6D8B2A45_4D9D_86D6_41A7_A8FBF59B6C7B.label = 53 panorama_6DDC3C3D_4D9C_82B6_41D1_56FAEB5EDB9B.label = 54 panorama_A649E816_BDF3_C048_41CD_AE4060772470.label = 10 panorama_A667A153_BDF2_40C8_41D7_2F0DECB79AA6.label = 09 panorama_AEDB66F9_BDD2_41B8_41D7_71A64402A749.label = 02 panorama_AEDDC518_BDDD_C078_41BA_EAAFEB20E139.label = 03 panorama_AF7B021C_BDD2_C078_41CB_D86454C2E8E6.label = 01 ## Action ### URL LinkBehaviour_4F57C3BB_52F0_73CB_41CB_428B51BC902A.source = https://www.facebook.com/bazylikamariackawgdansku/ LinkBehaviour_90CEA3E6_5590_75E9_41B2_38687677BD33.source = https://scan-3d.pl/ ## E-Learning ### Score Name score1.label = Score 1 ### Question Screen quizQuestion_FD97DE0A_E76B_E553_41EB_60C4C8DA3FAC.ok = OK ### Report Screen quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.completion = Completed quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.downloadCSV = Download .csv quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.elapsedTime = Time quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.items = Items Found quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.questions = Questions quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.questionsCorrect = Correct quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.questionsIncorrect = Incorrect quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.repeat = Repeat quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.submitToLMS = Submit quizScore_FD993E0A_E76B_E553_41D8_0ECA92193BF9.title = - SCORE - ### Timeout Screen quizTimeout_FD94CE09_E76B_E551_41EC_BD603CF5D150.repeat = Repeat quizTimeout_FD94CE09_E76B_E551_41EC_BD603CF5D150.score = View Score quizTimeout_FD94CE09_E76B_E551_41EC_BD603CF5D150.title = - TIMEOUT -