Spowiedź

SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA

Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych).

Spowiedź św. w naszej Parafii jest sprawowana 15 minut przed każdą Mszą św. w dni powszednie, a  w niedziele i święta podczas każdej mszy św. oraz w wyznaczonym czasie podczas rekolekcji.

Warunki dobrej spowiedzi:

  • Rachunek sumienia – przypomnienie sobie wszystkich grzechów i zaniedbań od ostatniej, dobrze odprawionej spowiedzi zakończonej rozgrzeszeniem.
  • Żal za grzechy – obejmuje wszystkie grzechy (bez żalu nie ma możliwości przyjęcia przez penitenta rozgrzeszenia).
  • Postanowienie poprawy – postanowienie unikania wszystkich grzechów, zwłaszcza ciężkich oraz sposobności do grzechu. Postanowienie to dotyczy także naprawy wyrządzonego zła.
  • Szczera spowiedź – wyznanie przed kapłanem wszystkich zapamiętanych od ostatniej spowiedzi grzechów (Zatajenie  grzechu powoduje nieważność spowiedzi).
  • Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim – wypełnienie zadanej przez kapłana pokuty i naprawienie szkód wyrządzonych przez grzech.

POMOC W RACHUNKU SUMIENIA

  1. Rachunek sumienia jest jednym z najskuteczniejszych z ludzkich środków uświęcenia i swoistego rodzaju sposobem modlitwy. Ten, kto praktykuje go z przekonania już wkroczył na właściwą drogę realizowania świętości. Ponieważ w każdym rachunku sumienia rodzi się pytanie: W jaki sposób i którą drogą mogę dojść do świętości.
  2. Rachunek sumienia nie jest tylko bilansem grzechów, lecz jego zadaniem jest określenie stanu duchowego człowieka. Dlatego przystępując do rachunku sumienia należy przypomnieć sobie swoje grzechy oraz nazwać i określić swoje zalety.
  3. Katalogi pytań o grzechy zawarte w różnych “książeczkach do nabożeństwa” są preludium do poprawnego rachunku sumienia. W pracy nad rozwojem duchowym nie można poprzestać na stwierdzeniu faktu grzechu i jego opisie, lecz należy poszukać jego przyczyny.
  4. Nie bez znaczenia są okoliczności grzechu i okoliczności czynów dobrych. Opis ich połączony z refleksją pozwoli określić drogę rozwoju, którą należy ustalić i uzgodnić ze swoim spowiednikiem.
  5. W walce z grzechem pomocnym jest powtarzanie takich czynów dobrych, które są odwrotnością grzechu.
  6. Nie dobrą praktyka jest spisywanie swoich grzechów na kartce i recytowanie ich przed spowiednikiem. Jeśli nie możemy spamiętać swoich grzechów, to rozsądniejsze jest usystematyzowanie swoich grzechów w grupy grzechowe, aby jako takie przedstawić je spowiednikowi. np.: Można zrobić Rachunek Sumienia w oparciu o Dekalog oraz grzechy główne.
  7. W trosce o swoją drogę do nieba i postęp w apostolskiej działalności dobrze jest odpowiedzieć sobie na następujące pytania:
    • Kiedy ostatnio penetrowałem swoje sumienie?
    • Czego dotyczyło moje ostatnie postanowienie poprawy?
    • Z jakim skutkiem  realizowałem postanowienia poprawy ?
    • Jakie owoce duchowe zebrałem w ostatnim czasie?
    • Jaka jest moja największa zaleta?
    • Co robię, aby ja rozwijać?
    • Jakie dziedziny mojego życia pragnę poprawić?
    • Jakie owoce duchowe pragnąłbym zebrać?
    • Jakie wymagania stawiałem sobie i innym?
    • Czym jest dla mnie modlitwa?
    • Co robię, aby poznawać lepiej Chrystusa?
    • Jak często czytam Biblię?
    • Jakie sprawy są dla mnie ważne?
    • Jakim kryterium dobieram sobie przyjaciół?
    • Jak się zachowuję, gdy jestem z czegoś niezadowolony?
    • Jak staram się pokonać depresję?
    • Jaka jest moja największa wada?
    • Jaka wada sprawia mi najwięcej trudności w kontaktach międzyludzkich?
    • Jaka wada pojawia się najczęściej?
    • Co robię pozytywnego, aby przezwyciężyć wadę?
    • Jak posługiwałem się wolną wolą?
    • Jak korzystałem z sakramentu bierzmowania?
    • Co zmienia w moim postępowaniu uczestnictwo w Eucharystii?
    • Jakie daję świadectwo mojej wiary?